Robienie zdjęć nie polega tylko na wycelowaniu obiektywem w dobrą stronę i wciśnięciu spustu migawki. Udana fotografia jest już wcześniej widziana w głowie fotografa jeszcze przed przyłożeniem aparatu do oka. Jednym z podstawowych elementów zdjęcia jest kompozycja i to dziś poświęcimy jej kilka słów.

Jak to się dzieje, że niektóre fotografie wydają się nam uporządkowane, harmonijne, odpowiednie dla danej sytuacji, a inne wyglądają jakby były zrobione przypadkowo, bez przemyślenia? Sposób, w jaki odbieramy zdjęcia nie jest kwestią przypadku – na interpretację mają też wpływ np. nasze osobiste cechy charakteru. Mówiąc o kompozycji, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych jej elementów:

Mocne punkty i linie kadrów
Wykonując  jakieś zdjęcie, automatycznie umieszczamy interesujący nas obiekt w centrum kadru (ponieważ tak jest wygodniej i tak wydaje nam się właściwie). Tymczasem centrum nie jest ani jedynym, ani najwłaściwszym punktem kadru. Przykład: podczas oglądania telewizji zauważamy, że logo danej stacji nie jest umieszczone na środku, ale w rogu ekranu. I to tam właśnie po włączeniu telewizora kierujemy nasz wzrok – jest to tzw. mocny punkt. Mocne punkty kadru to miejsca, w którym znajdujące się obiekty wywierają na oglądającym najsilniejszy wpływ. Odpowiednie wykorzystanie dwóch lub więcej mocnych punktów powoduje otrzymanie harmonijnej kompozycji obrazu. Osobną, równie ważną sprawą są tzw. mocne linie kadru. Mogą być fizyczne (np. linia horyzontu, fasada budynku) jak i wirtualne (np. linia wzroku osoby fotografowanej patrzącej na dany obiekt). Przykładem zastosowania mocnych punktów i linii kadrów jest fotografia 1.

Kompozycje ukośne
Zdjęcia wykonywane w technikach harmonijnych nadają zdjęciu spokojny i ustatkowany charakter. Jednak istnieje też technika kompozycji ukośnej. Powoduje ona, że obraz jest bardziej dynamiczny, coś się na nim dzieje. Sytuacja taka ma miejsce na skutek zastosowania w kadrze linii ukośnych. Fotografia 2 prezentuje przykład zastosowania kompozycji ukośnej. Miejsca połączeń poszczególnych linii stanowią mocne punkty – na nich głównie zatrzymujemy nasz wzrok. Jak widać na zdjęciu, jedna linia jest przekątną obrazu. Pierwszym punktem gdzie linie się łączą jest tył plecaka przechodnia po lewej stronie, a drugim – stopa kobiety z tyłu.

Muszla ślimaka (złota spirala)
Ostatnia z omawianych dziś technik kompozycji   – muszla ślimaka. To prawda, że wszelkiego rodzaju układy okręgów, łuków oraz spirale mają w sobie coś hipnotyzującego. Kierują one uwagę oglądającego w sposób dla niego niezauważalny od krawędzi do wnętrza. Kompozycje oparte na złotej spirali urzekają swoją harmonią i przyciągają wzrok w sposób niemal hipnotyczny. Nie są one proste ani do dostrzeżenia, ani też do poprawnego skadrowania, jednak trud poniesiony w ich odnalezienie i uwiecznienie z pewnością wart jest osiąganych rezultatów. Fotografia 3 obrazuje przykład zastosowania tejże techniki. Zdjęcie wykonane jest z obiektywem Fish-Eye (rybie oko). Zauważamy, jak linia spirali bierze swój początek w kącie kadru, następnie przenosi nas nad horyzontem i ponad szczytami, aby wreszcie skupić naszą uwagę na balonie.

Dawid Nowakowski, klasa 1TI