Nasze kurpiowskie tradycje.

Puszcza Biała to piękny region, ciągnący się od Pułtuska po Ostrów Mazowiecką. Znajdują się tutaj malownicze wioski otoczone rozległymi lasami sosnowymi. Jedną z takich wiosek jest Pniewo – mała miejscowość, do której jestem bardzo przywiązana. Jej mieszkańcy pozostają wierni tradycji i kulturze małej ojczyzny, którą jest dla nas kurpiowszczyzna. Od najmłodszych lat uczymy się tutaj, jak pielęgnować dorobek wielu pokoleń i właśnie dlatego podejmujemy liczne działania w zakresie dziedzictwa kulturowego Puszczy Białej.

Jednym z ciekawszych miejsc w naszym regionie jest Kuźnia Kurpiowska. To właśnie tutaj twórczynie ludowe wykonują wycinanki kurpiowskie, wyszywają serwetki regionalnym ,czerwono–czarnym haftem, odnawiają stroje ludowe oraz przygotowują regionalne potrawy, którymi są między innymi: pampuchy, grycoki, sodziaki, fafernuchy ( kurpiowskie ciasteczka, które pieczono w zimowe wieczory; jest to wypiek ściśle związany z terenami Puszczy Białej, zagniata się je z mąki pszennej z miodem, cynamonem i pieprzem z dodatkiem kwaśnej śmietany później ciasto formuje się w wałeczki i kroi jak kopytka, służą one nie tylko do jedzenia, lecz także do zabawy w „setno i licho”).

Drugim bardzo ważnym elementem naszego regionu jest Zespół Pieśni i Tańca ,,Dzieci Puszczy Białej”, który w 1982 roku w pniewskiej szkole założył pan Bonifacy Kozłowski. Niestety jednak w latach dziewięćdziesiątych zespół zawiesił swoją działalność. Udało się go reaktywować w 2008 roku, a jego opiekunem została Pani wicedyrektor Jolanta Jackowska. Działalność zespołu trwa do dziś. Bardzo cieszę się, że mogę być jego członkiem i razem z moimi rówieśnikami podtrzymywać nasze tradycje poprzez tańce kurpiowskie takie jak polonez, polka czy też walczyk oraz śpiewanie pieśni regionalnych i udziale w dawnych zabawach kurpiowskich.

Warto zwrócić również uwagę na zajęcia edukacji regionalnej odbywające się w szkole Podstawowej w Pniewie, podczas których uczniowie uczą się szacunku dla tradycji i wartości. Na zajęciach tych wykonywane są ozdoby regionalne, wycinanki kurpiowskie, pisanki wielkanocne z sitowia i kolorowej włóczki oraz palmy wielkanocne. Uczniowie poznają również piękno gwary kurpiowskiej.

Jedną z charakterystycznych cech tradycji pniewskich są procesje, które odbywają się w parafii pw. św, Apostołów Piotra i Pawła w Pniewie podczas Rezurekcji Wielkanocnej, w pierwszą niedzielę każdego miesiąca, podczas parafialnych odpustów, jak również w niepowtarzalnej procesji w dniu Bożego Ciała. To właśnie wtedy dzieci, młodzież i dorośli występują w oryginalnych strojach kurpiowskich i uświetniają nimi uroczystości parafialne.

Chciałabym wam przedstawić jeszcze jedną niezwykłą tradycje, która jest kultywowana w Pniewie, a mianowicie mowa tutaj o „Zapustach”. Jest to widowisko obrzędowe związane z ostatnim dniem karnawału. Młodzież pniewska nadal podtrzymuje tą niezwykłą tradycję. Odwiedzają oni pobliskie domy i wioski przedstawiając domownikom scenę Zapustów. Przebrani są w różnorodne stroje, w których śpiewają pieśni kurpiowskie i zapraszają innych do wspólnej zabawy i tańca.