Zacznijmy od tego, co to jest w ogóle komizm i jakie odmiany możemy wyróżnić. Komizm jest to kategoria estetyczna, określająca właściwości zjawisk zdolnych wywołać śmiech. Możemy wymienić trzy (rodzaje) komizmu:
– sytuacyjny polegający na bawieniu widza spiętrzeniem niefortunnych i niezwykłych wypadków, wymuszających na bohaterze zachowanie śmieszne i komiczne.
– postaci polegający na umiejętnym dobieraniu typów bohaterów w taki sposób, aby uwypukleniu uległy pewne cechy charakteru, jak na przykład głupota czy też chciwość. Widza bawi już sama kreacja bohatera bądź też przygody związane z charakterem danej osoby.
– słowny (inaczej komizm językowy)polega na wpływaniu na widza przede wszystkim przez żart, dowcip, jaki pada ze sceny. Są to często zabawne dialogi bohaterów czy też żartobliwe powiedzonka.
Najstarsze filmy w historii kinematografii europejskiej to filmy nieme, pozbawione ścieżki dźwiękowej. Trudno się dziwić, że jedyne wykorzystywane tam formy komizmu to komizm postaci i sytuacyjny. Oto przykłady najciekawszych ,moim zdaniem, filmów niemych. Wszystkie dostępne w internecie, zachęcam do obejrzenia.
Gorączka złota (1925, reż. Ch. Chaplin) to niekwestionowane arcydzieło kina niemego. Film opowiadający o ubogim poszukiwaczu złota, Charliem Trampie, to prawdziwy majstersztyk komedii. Chaplin fenomenalnie wykorzystał tu wszystkie swoje umiejętności, będące połączeniem pantomimy, stroju eleganckiego włóczęgi z laseczką i melonikiem oraz zabawnych gagów, jak np. jedzenie makaronu przyrządzonego ze sznurówek. Gorączka złota zachwyca jednak nie tylko serią przekomicznych scenek, ale przede wszystkim wzruszającym przekazem. Film podkreśla bowiem godność człowieka ubogiego i jego prawo do marzeń o szczęściu.
Polewacz polany (1825, reż. bracia Lumiere )był pierwszym i jedynym filmem, który wyszedł spod ręki braci Lumière i posiadał własną fabułę i inscenizowane wydarzenia. Uważany jest za pierwowzór filmu fabularnego. Film przedstawia sytuację psotnego chłopaka, który celowo postawił nogę na gumowym wężu trzymanym przez ogrodnika. Ten zaniepokojony przerwaniem dopływu wody zaczął reperować otwór węża, bacznie się mu przyglądając. Wtedy chłopiec podniósł nogę i strumień wody uderzył w twarz ogrodnika. Jednominutowy film, który prawdopodobnie przedstawia pierwszy gag w historii kina, a z pewnością jest jednym z najbardziej znanych.
Portier z hotelu Atlantic f(1924, reż. Friedrich Wilhelma Murnau ). Głównym bohaterem dzieła jest starszy portier hotelowy, który zostaje zdegradowany do pozycji pilnowacza toalet. Niezwykle wzruszająca historia stanowi jednocześnie wybitne osiągnięcie filmowego języka. Kamera niejako sama opowiada poszczególne etapy fabuły. Jej ruch ma charakter symboliczny, zastępuje słowa, wyrażając społeczny i psychologiczny dramat bohatera.
Bataille de boules de neige (1897r.), w którym przedstawione zostało bombardowanie rowerzysty śnieżkami przez rozbrykany tłumek. Składa się na uroczą scenkę w stylu Ale urwał, która pokazuje że ludzie z tego okresu byli w swym pragnieniu zabawy dokładnie tacy jak my.
Dzisiejsze czasy (1936, reż. Ch. Chaplin) czarno-biały film amerykański, ostatni z filmów niemych Charliego Chaplina. W tym filmie wykonano już ścieżkę muzyczną ze słynną piosenką „Titina”. Film jest satyrą na życie społeczeństwa przemysłowego. Na początku filmu Mały Włóczęga jest robotnikiem w fabryce; pracuje przy zautomatyzowanej taśmie produkcyjnej, ze wszystkich sił stara się nadążyć za szalonym tempem narzuconym mu przez maszyny i sam próbuje zachowywać się jak robot. Oczywiście nic mu się tu nie udaje. Mały Włóczęga jest nieprzystosowany do odczłowieczonego i bezdusznego nowoczesnego świata – znów czeka go tułaczka i kłopoty.
Boks kotów (1894, reż. W. Heise, W. Dickson)- film cechuje się naciskiem na aspekt humorystyczny, prezentując sportową potyczkę dwóch futrzaków.
Aleksandra Turek, kl. IILZA