Witam wszystkich w majowym wydaniu naszej szkolnej gazetki. Dzisiaj chciałabym podzielić się z wami myślą, która od pewnego czasu nie daje mi spokoju. Chodzi tutaj o coś bardzo ważnego dla mnie, a mianowicie kulturę kurpiowską, która towarzyszy mi od najmłodszych lat. Od pewnego czasu zaczęłam martwić o to, aby z biegiem czasu kultywowanie naszych tradycji nie zanikło. Pewnie zastanawiacie się teraz: „Ale dlaczego mielibyśmy zapomnieć o Kurpiach?”. Myślę, że odpowiedź jest prosta, ale większość z nas nigdy nie zastanawiało się nad tym, że jeżeli wszyscy nie zaczniemy większej uwagi przywiązywać do „opiekowania się” naszą kulturą, może ona zaniknąć.
Gdy wstąpiłam do Zespołu Kurpiowskiego „Dzieci Puszczy Białej” zaczęłam obserwować zachowanie młodzieży wobec członków zespołu . Zauważyłam, że młode osoby często uważają stroje kurpiowskie, pieśni czy tańce za coś wstydliwego i unikają kontaktu z wydarzeniami kulturalnymi. Wtedy zadałam sobie pytanie: „ Czy podtrzymywanie tradycji naszych przodków możemy uznać za wstydliwe?”. Odpowiedź oczywiście brzmi: ”Nie”. Jednak wiele osób w moim wieku uważa, że nie ma większej potrzebny rozmawiać o przeszłości ziemi kurpiowskiej i lepiej skupić się na teraźniejszości. Ja jednak jestem innego zdania. Powinniśmy cieszyć się, że znamy zwyczaje wcześniejszych pokoleń. Nie możemy dopuścić do tego, aby zostały one zapomniane, bo tradycje te stanowią historię naszej małej ojczyzny – kurpiowszczyzny.
Na szczęście nie wszyscy młodzi ludzie wstydzą się dbać o nasze obyczaje. 8 kwietnia, tego roku razem z innymi członkami naszego pniewskiego zespołu, udaliśmy się na „35 Kurpiowskie Prezentacje Artystyczne” do Ostrołęki. Co roku wybieramy się tam i przedstawiamy nasze ulubione pieśni regionalne. Jednak dopiero w tym roku zrozumiałam, że konkurs ten daje mi ogromną szanse, dzięki której mogę zobaczyć jak ludzie z wielu stron Polski cieszą się tym, że mogą wspólnie śpiewać i prezentować innym swoje obyczaje. Z uśmiechem na twarzy, w pięknych strojach ludowych występują zarówno małe dzieci jak również osoby dorosłe i starsze. Czekając na wyniki konkursu, wykonawcy wchodzą na scenę i wspólnie tańczą oberka, walczyka, poloneza, polkę i wiele innych tańców. W tym roku, najciekawszym momentem na konkursie był czas kiedy wszyscy uczestnicy wspólnie zaśpiewali tradycyjną pieśń kurpiowską. Pomyślałam sobie wtedy, że dzięki tym wszystkim ludziom znamy dzisiaj wiele obyczajów i obrzędów naszych przodków.
Bardzo cieszę się, że należę do zespołu kurpiowskiego i razem z jego członkami mogę dbać o naszą lokalną kulturę. Myślę że, nikt nie powinien się wstydzić tego skąd pochodzi, a wręcz przeciwnie, powinniśmy pamiętać o tym ,że Kurpie to część naszej historii, która nie może nigdy zaginąć.
Aleksandra Zawadzka, klasa ILOI
