W tym artykule wyjątkowo chciałabym opowiedzieć o pewnym stylu tańca, o którego istnieniu dowiedziałam się kilka dni temu. Jako tancerka cały czas staram się dokształcać zarówno praktycznie- warsztatowo, ale również uczę się teorii. Ostatnio miałam możliwość uczestniczyć w classach p. Tomasza „Tommy” Gawędzkiego. Waacking to styl, który pragnę Wam przedstawić.
Historia powstania jest bardzo ciekawa i zapadła mi w pamięć. Jest to taniec uliczny, lecz skrajnie różny od hip hopu lub break-dance’u. Powstał w latach 70- tych XX wieku i został stworzony przez ludzi odrzuconych przez społeczeństwo ze względu na swoją odmienną orientację seksualną. W latach siedemdziesiątych na świecie panowała „Era Disco”, więc właśnie do takiej optymistycznej i bardzo rytmicznej muzyki tworzono układy w waackingu. Ludzie, którzy stworzyli ten rodzaj tańca najczęściej przebywali w klubach
i poprzez dobrą zabawę i czystą przyjemność wykreowali coś niesamowitego.
Nazwa wywodzi się z języka angielskiego od słowa whack- walnięcie, huk. Często inspiracje do podstawowych ruchów tego stylu czerpano z komiksów, sztuk walki oraz tańca Drag Queen- także popularnego w tamtym okresie.
W waackingu najważniejszy jest ruch. Trener uzmysłowił nam, że nasze ciało to instrument- podczas tańca należy płynąć wybijając każdą nutkę, każdy takt, każdy rytm. Dlatego bardzo często ćwiczy się tutaj rytmikę. Widz oglądający pokaz waackingu ma mieć wrażenie, że na początku słyszy muzykę poprzez ciało tancerza, a dopiero później w tle gra akompaniament muzyczny. Piękne porównanie pozostanie mi w pamięci. Pierwsze zetknięcie z muzyką disco i tańczeniem bardzo precyzyjnym technicznie i czystość ruchów było nie lada wyzwaniem.
Co wyróżnia waacking?
Styl ten powstał w ramach protestu, jako ukazanie prawdziwego wnętrza ludzi różniących się od społeczeństwa. Najważniejsze jest tutaj wyrazić wolność i szczęście. Taniec wolności, wyróżnik, taniec odmieńców. Można by jeszcze długo wymieniać… Ten styl pokazuje nam jaką wartość przekazu i odbioru ma taniec oraz ile może znaczyć dla człowieka – może być odskocznią, formą ucieczki i zapomnienia o problemach lub manifestem dla ukazania własnego JA. Co ciekawe- żadne z tych wartości tańca nie wykluczają się; wręcz przeciwnie łączą w jedną całość.
Co więcej waacking można uprawiać wraz z innymi stylami tańca poprzez łączenie figur m.in. z hip hopu, jazzu, latino, tańca towarzyskiego, czy nawet high heels. Wszystko zależy od preferencji tancerza i tego, w czym czuje się najlepiej. Głównym wyróżnikiem waackingu są z pewnością bardzo energiczne ruchy rąk oraz pracujące stopy. Zarówno praca kończyn jak i klatki piersiowej jest ważna. W Polsce waacking nie jest jeszcze zbyt powszechny, ale poprzez swoją specyfikę ruchów wiele ludzi boi się spróbować czegoś nowego. Kroki wymagają dużej koordynacji ciała i niemałego skupienia, więc nie tylko ćwiczymy ciało, ale i umysł.
Najpopularniejszym tancerzem, a raczej tancerką waackingu w Polsce jest Doma, która uczy w East Side Dance Academy m.in. z siedzibą w Warszawie. Myślę, że moje spotkanie z waackingiem nie zakończy się na sobotnich zajęciach, gdyż styl ten ma w sobie coś hipnotyzującego, ale tylko wtedy, gdy samemu zaczyna się tańczyć. Fundamentalne znaczenie ma przede wszystkim sam instruktor, który „zaraża bądź nie zaraża energią”. Jeśli widać, że ktoś robi coś z zamiłowaniem, to z przyjemnością korzysta się z takich doświadczeń budując własny bagaż taneczny, cenny na przyszłe lata.
https://www.youtube.com/watch?v=fVw8Eu8vG4M – fragment tańca
Julia Banaszek kl. III LOL