Czas nigdy się nie zatrzymuje. Niezmiennie płynie od wielu milionów lat. Z biegiem czasu wszystko ulega zmianom. Miłość jednak istnieje od zarania dziejów i choć sposób mówienia o niej przybierał różne formy, to uczucie pozostało takie samo.
Każdy może kochać. Daje się temu wyraz poprzez zwykłe wyznania, prezenty, głębokie spojrzenia w oczy itp. Często wykorzystuje się w tym celu również poezję i muzykę.
Zakładam, że każdy z nas słyszał kiedyś o Williamie Szekspirze i 2Pacu. Szekspir jest uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej i reformatorów teatru. 2Paca najczęściej kojarzy się jako rapera, choć był też poetą, aktorem i aktywistą. Wydaje się, że nie ma możliwości, aby coś ich łączyło. A jednak 2Pac (właściwie Tupac Amaru Shakur) inspirował się m.in. Szekspirem. Dodatkowo obaj pisali o miłości.
Szukając materiałów do tego artykułu znalazłam w naszej szkolnej bibliotece wyjątkową książkę. „Z głębi serca” autorstwa Angeli Ardis jest zbiorem wierszy, listów oraz zapisów rozmów autorki z raperem. Pochodzą z czasów, kiedy ten odsiadywał wyrok w Riker’s Island. Związek szybko przerodził się w pokrewieństwo dusz. Połączyła ich bardzo silna więź.
Wybór między dziełami 2Paca nie był prosty. Ostatecznie zdecydowałam się na ten:
„Jeśli tylko będziemy cierpliwi!” (dla Angeli)
Chociaż śnię tej nocy samotnie
Tylko o Tobie marzę
Czy gdy to szaleństwo przeminie
Spełnią się moje fantazje
Czy moje słowa oddają pragnienia
Pocałunki namiętne nieśpieszne
Wymarzone uściski
Czy magia ziści się wreszcie
Gwałtowne miłosne noce
A każda inna od zeszłej wciąż nowa
Mam księżyc za przewodnika
Błogosławieństwo w twych słowach
Zaproszeni potem przytuleni
Pozbędziemy się frustracji
Oto nagroda dla nas obojga
Jeśli cierpliwości starczy…
Chciałabym, abyście porównali wymieniony tekst 2Paca z sonetem Szekspira. Utwory dzieli czas, ale łączy podobna wrażliwość:
„Sonet LXXV”
Tyś dla mych myśli, czym pokarm dla ciała
Lub deszcze słodkie dla łaknącej ziemi;
Taka się walka we mnie rozpętała,
Jak między skąpcem i skarby wszystkiemi:
Razem i pyszny, bogactwem się chlubi,
I pełen lęku przed łupieżcą chowa;
To w samotności z tobą się zagubi,
To znów swą rozkosz chciałby pokazać.
Czasem znów syty, gdy ciebie ogląda,
Czasem złakniony twojego widoku;
Radości innej nie zna, ni żąda
Prócz posiadanej i dostępnej oku.
Tak się więc głodzę, tak się więc obżeram,
Lub nadto pełen, lub schnę i umieram.
Wiersz 2Paca pochodzi z 1995r., autor miał 24 lata. Pisał z więzienia do kobiety, w której był zakochany. Sonet Szekspira został napisany w latach 90 – tych XVI lub początku XVII w. przez dorosłego mężczyznę, żyjącego na wolności. Sonety (od 18 do 126 )odnoszą się do mężczyzny, w którym podmiot liryczny jest zakochany. Powstanie obydwu utworów dzieli około 300 lat. Na pierwszy rzut oka wydają się różne. Jednak po głębszym wczytaniu się i interpretacji widzimy, że poruszają one jeden temat – traktują o miłości i pożądaniu do drugiej osoby.
Miłość można wyznawać wszędzie – w domu, restauracji, na spacerze. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w trakcie Walentynek.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
(św. Paweł – „Hymn o miłości”)
Natalia Salwin, klasa IILOL