„Z głębi serca” o miłości – 2Pac i Szekspir

Czas nigdy się nie zatrzymuje. Niezmiennie płynie od wielu milionów lat. Z biegiem czasu wszystko ulega zmianom. Miłość  jednak istnieje od zarania dziejów i choć sposób mówienia o niej przybierał różne formy, to uczucie pozostało takie samo.

Każdy może kochać. Daje się temu wyraz poprzez zwykłe wyznania, prezenty, głębokie spojrzenia w oczy itp. Często wykorzystuje się w tym celu również poezję i muzykę.

Zakładam, że każdy z nas słyszał kiedyś o Williamie Szekspirze i 2Pacu. Szekspir jest uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej i reformatorów teatru. 2Paca najczęściej kojarzy się jako rapera, choć był też poetą, aktorem i aktywistą. Wydaje  się, że nie ma możliwości, aby coś ich łączyło. A jednak 2Pac (właściwie Tupac Amaru Shakur) inspirował się m.in. Szekspirem. Dodatkowo obaj pisali o miłości.

Szukając materiałów do tego artykułu znalazłam w naszej szkolnej bibliotece wyjątkową książkę.  „Z głębi serca” autorstwa  Angeli Ardis jest zbiorem wierszy, listów oraz zapisów rozmów autorki z raperem. Pochodzą z czasów, kiedy ten odsiadywał wyrok w Riker’s Island. Związek szybko przerodził się w pokrewieństwo dusz. Połączyła ich bardzo silna więź.

Wybór między dziełami 2Paca nie był prosty. Ostatecznie zdecydowałam się na ten:


„Jeśli tylko będziemy cierpliwi!” (dla Angeli)

Chociaż śnię tej nocy samotnie
Tylko o Tobie marzę
Czy gdy to szaleństwo przeminie
Spełnią się moje fantazje

Czy moje słowa oddają pragnienia
Pocałunki namiętne nieśpieszne
Wymarzone uściski
Czy magia ziści się wreszcie

Gwałtowne miłosne noce
A każda inna od zeszłej wciąż nowa
Mam księżyc za przewodnika
Błogosławieństwo w twych słowach

Zaproszeni potem przytuleni
Pozbędziemy się frustracji
Oto nagroda dla nas obojga
Jeśli cierpliwości starczy…

Chciałabym, abyście porównali wymieniony tekst   2Paca z sonetem Szekspira. Utwory dzieli czas, ale łączy podobna wrażliwość:

„Sonet LXXV”

Tyś dla mych myśli, czym pokarm dla ciała
Lub deszcze słodkie dla łaknącej ziemi;
Taka się walka we mnie rozpętała,
Jak między skąpcem i skarby wszystkiemi:

Razem i pyszny, bogactwem się chlubi,
I pełen lęku przed łupieżcą chowa;
To w samotności z tobą się zagubi,
To znów swą rozkosz chciałby pokazać.

Czasem znów syty, gdy ciebie ogląda,
Czasem złakniony twojego widoku;
Radości innej nie zna, ni żąda

Prócz posiadanej i dostępnej oku.
Tak się więc głodzę, tak się więc obżeram,
Lub nadto pełen, lub schnę i umieram.


Wiersz 2Paca pochodzi z 1995r., autor miał 24 lata. Pisał z więzienia do kobiety, w której był zakochany. Sonet Szekspira został napisany w  latach 90 – tych  XVI lub początku XVII w. przez dorosłego  mężczyznę, żyjącego na wolności. Sonety (od 18 do 126 )odnoszą się do mężczyzny, w którym podmiot liryczny jest zakochany. Powstanie obydwu utworów dzieli około 300 lat. Na pierwszy rzut oka wydają się   różne. Jednak po głębszym wczytaniu się i interpretacji widzimy, że poruszają one jeden temat – traktują o miłości i pożądaniu do drugiej osoby.

Miłość można wyznawać wszędzie   – w domu, restauracji, na spacerze. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w trakcie Walentynek.


Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
(św. Paweł – „Hymn o miłości”)

Natalia Salwin, klasa IILOL

Dodaj komentarz