Lata mijają, a my stale pędzimy,
Często tak naprawdę nawzajem nie widzimy.
Sztuczny uśmiech, „wszystko dobrze”, „jakoś leci”, a gdzie podziały się te beztroskie dzieci?
Kiedyś nie dużo potrzeba było do szczęścia, zabawki i rówieśnicy, w szkole wzór uczennicy.
Czas nieubłaganie biegnie, my przeszłość wspominamy, a o naszym „teraz” już zapominamy.
Zatrzymaj się człowieku! Spójrz w głąb serca, odpowiedz na pytanie: Co mnie napędza ?
Co gra w mojej duszy? Co się dla mnie liczy? Gdzie podział się wzór uczennicy?
Nie chodzi przecież o to, by być idealnym, lecz wobec siebie i innych po prostu lojalnym.
Uczmy się kochać, wzrastać w mądrości, nie zapominając nigdy o miłości.
To jest przepis na szczęście, mogę zagwarantować więc proszę, jeszcze raz zatrzymaj się i posłuchaj: Warto jest miłować!

Amelia Skoczeń III LL